DE BARBAARSE FIETSER

 

Sinds de opkomst van de fiets is het voornaamste vervoersmiddel in de historische binnenstad van Den Bosch een rijwiel. In letterlijk elk straatje, zijstraatje en pleintje in Den Bosch is óf een fiets inclusief bestuurder te vinden óf een fiets die ergens tegen een pand staat. Het artikel is voornamelijk gebaseerd op mijn eigen ervaringen en die van vrienden van mij in Den Bosch, ik kom dagelijks in Den Bosch om naar mijn opleiding in Utrecht te reizen en veel van mijn vrienden werken of wonen in Den Bosch.

 

Het historische centrum van Den Bosch

De historische binnenstad van ’s-Hertogenbosch is voor het grootste deel al ouder dan 100 jaar, de indeling van het centrum komt dan ook uit die tijd. Er is in het midden een groot marktplein waar het oude stadhuis aan grenst en waar ook veel prachtige herenhuizen zijn te vinden. Rond het marktplein is het een grote samensmelting van smalle steegjes, romantische pleinen vol met kleine restaurantjes en cafés en drukke winkelstraten vol winkelend publiek, een erg bourgondisch plaatje dus.

 

Gehaast van A naar B

Wanneer je het bovenstaande stuk hebt gelezen kun je je denk ik wel een beeld bij Den Bosch vormen, en de beschrijving “gezellig historisch centrum” zal hier best bij passen, maar waarom past de fietser hier dan niet in thuis?

 

De snelste route naar huis

De stad nodigt uit tot verdieping, het in je opnemen van de prachtige sfeer die er heerst, de panden die in de mooiste architectuur zijn opgebouwd te aanschouwen. Maar de fietsers waar ik het eerder over had, zijn hiervoor niet in het centrum. Nee, deze zijn opzoek naar de snelste route, naar het station wel te verstaan. (Barrico, A. 2010)

 

Doordat de samenleving steeds gehaaster is geworden, en fietsen nu simpelweg sneller is dan wandelen, is er een grote doorstroom van fietsers in het centrum gekomen. Deze fietsers laten de prachtige architectuur en sfeer van het centrum liever links liggen, ze nemen niks van het centrum in zich op en verdiepen zich er ook niet in. Liever houden ze dit oppervlakkig, het levert hen tenminste niks op op de korte termijn, een typisch kenmerk van de barbaar. De zogenaamde hotspots zijn bekend bij de fietser, hun vaste café, hun thuisadres, de dichtstbijzijnde supermarkt en de locatie van het Station van ’s Hertogenbosch, maar verder zullen ze zich niet in het centrum verdiepen, ook een erg barbaars fenomeen. (Barrico, A. 2010)

 

Een last voor de “niet-barbaar”

Maar naast dat de barbaarse fietser door het centrum heen scheurt, verstoort hij door zijn rijgedrag ook de mensen die er komen om de sfeer van een dagje Den Bosch te ervaren. Want door dit gerace en gescheur over de voetpaden van het centrum komen er wel vaker dan een keer aanvaringen tussen fietser en voetganger. Jawel, want ook in het romantische steegje, de drukke winkelstraat en het bourgondische marktplein heeft de fietser zijn plaats veroverd, namelijk racend tussen al het winkelpubliek. Hiermee verstoord de barbaar dus met zijn fiets, in alle haast, de rust van de niet-barbaar die er zijn ervaringen wil opdoen, en veroorzaakt er zo sporadisch ook nog weleens een aanrijding. (Barrico, A. 2010)

 

Fietsen, een barbaars iets!

Na het lezen van het bovenstaande artikel mag iedereen denk ik wel concluderen dat het gehaaste “ge-fiets” door het centrum een barbaarse bezigheid is. Men neemt niet de tijd om zich te verdiepen in de architectuur en beleving van het centrum en houdt zich erg oppervlakkig door er met 15 km/h doorheen te sjezen.

Ook bevorderd het niet de ervaring van andere mensen die zich in het centrum van Den Bosch bevinden om rustig het centrum in al zijn schoonheid te ervaren. (Barrico, A. 2010)